Vrouw en bang om alleen de natuur in te gaan?

Een aantal jaar geleden reisde ik in een camper door heel Europa. Als ik in Tarifa was, dan verbleef ik op de camping een aantal kilometer buiten het dorp. Ik ging dan steeds op de fiets naar Tarifa, over dit vlonderpad. ’s Nachts reed ik weer terug. In mijn eentje. In het donker. Het was vaak zo donker dat ik moest afstappen en bijna op de tast mijn weg moest zoeken.

Als ik dit aan mensen vertelde, dan waren ze verbaasd. Ze vroegen: “ben je dan niet bang?” Ik zei: “nee, ik ben niet bang.” Daar heb ik wel een aantal dingen voor gedaan.

>> Kijk de video of lees de tekst onder de video <<

Het eerst is dat ik welbewust het besluit heb genomen om me niet te laten inperken door het idee van een enge man in de bosjes die nare dingen gaat doen. Ik weiger gewoon om mijn vrijheid te laten inperken. Ik heb een nare geschiedenis met mijn vader, en mijn ex-man, en ik ben het gewoon zat dat mannen mijn leven bepalen. Als ik in mijn eentje door de natuur wil fietsen, dan doe ik dat.

Dit besluit heeft ook zin als je kijkt naar de cijfers. De meeste verkrachtingen vinden plaats in de huiselijke sfeer, door mannen die bekend zijn bij de vrouwen. Vrouwen moeten dus veel banger zijn voor de mannen thuis, dan voor een mogelijke man in de bosjes.

Ik heb mezelf erin getraind om als ik in de natuur wandel of fiets, om dan te letten op de mooie dingen, in plaats van op de nare gedachten wat er allemaal mis kan gaan. En natuurlijk kan het een keer misgaan. Ik ben niet helemaal naïef. Ik vertrouw erop dat ik dan ook wel sterk genoeg ben of de middelen kan verzinnen om me te bevrijden.

Ik wil niet al die mooie ervaringen van het in mijn eentje in de natuur zijn laten verpesten door het idee van die ene mogelijke enge man in de bosjes. Het is ook echt een eigenwijze weigering.

En dit heeft gewerkt. Er was een nacht dat ik over dit pad fietste en dat ik genoot van de volle maan. Het was hier zo stil, en zo prachtig. En later besefte ik me: “Oh ja, ik ben eigenlijk helemaal vergeten om bang te zijn.”

En in al die jaren is het me nooit gebeurd dat ik een enge man in de bosjes tegen ben gekomen. Misschien heb ik geluk, want er gebeuren nare dingen, maar het is mij nooit overkomen. Wat me wel is gebeurd dat ik heel veel mooie ervaringen heb opgedaan in mijn eentje in de natuur. Ook als ik in Nederland ben, dan loop ik vaak op de bonnefooi een bos in en als ik terug wil dan zet ik de navigatie aan op mijn telefoon en dan vind ik de weg wel weer terug.

De natuur heeft helend voor me gewerkt. Ik zou het al die vrouwen die bang zijn in hun eentje in de natuur wel willen toeschreeuwen: “Laat je die kans niet ontnemen.” Over de eeuwen heen, hebben vrouwen een bijzonder band met de natuur. We waren er mee verbonden. We gebruikten de planten om mensen te helen, zoals de heksen dat deden. Nu in de moderne tijd, leven we in steden en zijn we deze band verloren. Het is voor vrouwen belangrijk om die band te herstellen, omdat de natuur een helende werking heeft.

Ik ben benieuwd wat jouw ervaringen zijn. Laat je het me weten? Ik kijk uit naar je reactie. Op het contactformulier staan alle plekken waar je me kunt vinden.

Je kunt ook een gratis coaching sessie met mij boeken!

Kijk voor meer informatie op de website travellingtheroadtofreedom.com